Contents:
Odnotować można tu również zjawisko częstego upodabniania pojęć zima i ziemia np. Interesującą analogię stanowi także bułgarska i serbska Baba Marta, w podaniach niezadowolona ze sprawności swojego partnera Lutego.
Poszłam na chrześcijańskie szybkie randki. poszukują drugiej połówki, na przykład na imprezach typu speed dating - szybkich randkach. Tak, tak szybkie randki zostały wymyślone w w Los Angeles przez Yaacova Deyo, który był rabinem. Pomysł rabina chwycił i obecnie idea szybkich randek.
Stanowi to zapewne echo dawnej pary zaświatowej np. Marzanny i Nyji. Wiosenny partner bogini Marzanny przybiera na obszarze Słowiańszczyzny różne imiona, są to między innymi Zielony Jerzy, Piękny Jerzy por. Idąc dalej, w żywym w Polsce do dziś obrzędzie topienia Marzanny zwyczajowo pomiędzy M. Gromnicznej, a Roztwornej należy upatrywać nie tyle, najwyraźniej poddanego chrystianizacji, rytuału odpędzenia zimy co raczej, w kontekście agrarnym, pierwotnej wiary w odmłodzenie bogini. Możliwe, iż oba te wątki występowały, w zależności od regionu, równolegle. Warto także zauważyć, iż pojawianie się w obrazie Marzanny i Dziewanny i bliskiej im kaszubskiej Welewity symboliki wieńca i ofiarowania ziaren zbóż nawiązuje do relacji Jana Długosza, czy wprost do kultu bogiń w typie greckiej Demeter.
Na obszarze indoeuropejskim jako wyraźnie spokrewnione z boginią Marzanną wymienić można rzymską Dea Maricę, mityczną matkę plemion latyńskich, nimfę słonych wód i partnerkę Faunusa, germańską Panią Holdę i celtycką Cailleach Bheur. Dwie ostatnie postacie posiadają uderzająco zbieżną charakterystykę obrzędową do Marzanny, w tym zmienny wizerunek: pięknej dziewczyny lub boskiej wiedźmy, a w późniejszych wierzeniach ludowych pełnią podobną rolę żeńskich postaci uosabiających zimę i śmierć. Identycznie jak Marzannę pozbawiono je natomiast aspektu pań płodnej ziemi.
Ponadto współcześni badacze tematu wskazują na intrygujący związek Marzanny z rzymskim Marsem, pierwotnie identycznie jak Marzanna bóstwem rolniczym. Na uwagę zasługują tu przede wszystkim słowackie formy imienia naszej bogini — Marmoriena, Muriena, Mumuriena, Mamuriena w zestawieniu z agrarnym Marsem w wariantach Marmor, Mamers, Mamurius Veturius oraz ptak poświęcony obu tym bóstwom — gęś — w wierzeniach wiązany nie tylko z hodowlą i rolnictwem ale postrzegany również jako symbol waleczności i odwagi w kontekście Marsa najczęściej u Galo-Rzymian, w tym w pochówkach wojowników.
Na terenie Europy kulty ludowe zastępowano najczęściej stopniowo — inkulturowano je poprzez zestawienie z wybranymi postaciami kręgu wierzeń chrześcijańskich. Nie inaczej stało się z boginią Marzanną, gdzie skojarzono ją w pierwszym rzędzie z Matką Boską i świętą Barbarą często zestawianą w parę z św. Mikołajem, zwykle zastępującym dawnego boga podziemi, np. Co warte podkreślenia, echa kultu Marzanny trwają do dziś, albo bezpośrednio! Może to świadczyć o dawnej, niezwykłej randze tej bogini.
Właśnie pod wezwaniem MB Zielnej zbudowano kluczową Archikatedrę Gnieźnieńską, jak również kościół w świętokrzyskiej Świętomarzy, jeden z najstarszych w Polsce — oba te miejsca wiązane są przez kroniki jak i podania lokalne z pierwotnym kultem bogini Marzanny. Przywołana tu nazwa miejscowa — Świętomarz — nie jest przypadkowa.
Jak zauważają językoznawcy Aleksander Brückner i Witold Taszycki Marza to pierwotny staropolski odpowiednik imienia Maria. Jednak Marza to również jeden z wariantów imienia bogini Marzanny w relacji Marcina Bielskiego ponadto niezwykle zbliżony do wariantu podstawowego.
Stąd właśnie nazwa kieleckiej Świętomarzy dawniej Święta Marza , wywodzonej przez ks. Jana Wiśniewskiego — badacza regionu z obszaru diecezji sandomierskiej — od kultu bogini Marzanny i inne nazwy miejscowe jak Nowe Marzy, Marzenin, Marzęcin, Marzęcino. Wieńce, zboża, kwiaty i zioła zwyczajowo ofiarowywane Matce Boskiej Zielnej to również najważniejsze dary dla Matki Boskiej Częstochowskiej. Wspomnieć można tu również słynną pieśń rycerstwa polskiego — Bogurodzicę. Ten uroczysty hymn dla Marzy, wykonywany przez wojowników, staje się jeszcze bardziej wyjątkowy gdy uwzględnić: wcześniejsze przekazy o wizerunku bogini niesionej na wojnę przez zachodniolechickich Lutyków, pojęcie wojny jako częstej kompetencji Wielkiej Matki czy wreszcie interesujące zestawianie Marzanny z Marsem w kronikach staropolskich jak i przez badaczy współczesnych.
Kolejnym wartym uwagi wątkiem jest trwanie wyobrażenia bogini w herbach i legendach herbowych. Tu wskazać można przede wszystkim na herb pomorskiego Białego Boru, gdzie zarówno symbolika jak i legenda nawiązują bezpośrednio do obrazu etnograficznego bogini Marzanny. Symbolika towarzysząca bogini Marzannie należy do wyjątkowo bogatej. Oprócz wymienionych już powyżej — wieńca, ubioru panny młodej, korali, złotego jabłka, zżętego zboża i złotego klucza — wyodrębnić można następujące związane z Marzanną rośliny i zwierzęta: przede wszystkim jabłoń, pierwotnie najwyraźniej święte drzewo tej bogini, następnie mrozoodporna marzana barwierska, której korzenia używano do uzyskiwania barwy czerwonej oraz kwitnąca na biało marzanka wonna, roślina jadalna o działaniu uspokajającym co interesujące używano jej analogicznie jak chmielu, w charakterze przyprawy do piwa i również mrozoodporny wrotycz pospolity zwany maruną, marunką, kusą maryną, roślina o znaczeniu obrzędowym i magicznym, ponadto o działaniu psychoaktywnym, umieszczana obowiązkowo w wiankach dla Matki Boskiej Zielnej.
Na koniec zauważyć można iż wyobrażenie Marzanny wykonywano w Polsce nie tylko ze słomy zbożowej ale również konopi siewnej. Poniżej pełne opracowanie. Jeden z najważniejszych bogów dawnych Polaków — Łado. W swojej pracy Grzegorz Niedzielski wskazuje na następujące powiązania:. Adalberti vita — r.
Znaczenie imienia Łada w przypadku boga męskiego należy wiązać z takimi pojęciami jak ład, prawo i porządek. Co istotne, składano bogu Didis Lado w ofierze koguty podobnie jak Swarożycowi, czyli zwierzęta w wierzeniach związane z ogniem i słońcem. Wyraźne powiązania na tle indoeuropejskim.
Tutaj przede wszystkim perski heros solarny, chroniący zasiewy Aulad i celtycki bóg światła, słońca i licznych umiejętności Lugh, również iryjski bóg światła Nuadu walijski Llûd Llaw. Solarno-ogniowy bóg prawa i wojny Mitra oraz nordyccy bóg Lóður i wykazujący cechy solarne bóg Tyr szwedzki i norweski Ullr , zwany także Marsem thingowym, patron wiecu i prawa wojennego.
Tyr to pierwotnie bóg naczelny, zastąpiony w późniejszym okresie przez Odyna i Thora. Szczegółowa analiza symboliki polskiego herbu Łada wskazuje kolejno na: analogię strzały do obdarzającej zwycięstwem runy Tiwaz poświęconej bogu Tyrowi. Lwa z mieczem i podkowy tworzących analogie do wyobrażeń solarnego Mitry.
W tym kontekście zastanawiające podobieństwo jednego z herbów Łada do wyobrażenia z denara bitego przez jednego z pierwszych władców Polski — Mieszka denar zaopatrzono też w solarne swastyki. Wit z Sierpca i tajemnicze kamienie najprawdopodobniej fragment świętego żarna wmurowane w sierpecką Farę. Z kolei kamień wmurowany w ścianę sierpeckiej Fary zawiera wyobrażenie koguta wskazującego na symbol identyczny do centralnego elementu z herbu Łada. Michał jako postać zastępująca w Polsce pierwotnego boga ładu, prawa, wojny i ognia.
Wyraźny związek inkulturacyjny uwidacznia się tu poprzez powiązania z ogniem, wojną, prawem, patronowaniu przysięgom, również małżeńskim i dębem, który w polskich wierzeniach ludowych poświęcony jest nie tylko gromowładcy jak się powszechnie uważa ale również, co zwykle jest pomijane słońcu i bogowi słońca. Istnieją także lub istniały miejsca kultu św. Michała identyfikowane z wcześniejszym kultem pogańskim. Są to przede wszystkim krakowska Skałka, lubelska fara wraz z kultowym dębem oraz góra Michałek na Kopcach Jasienickich.
Jeszcze w czasach bitwy pod Grunwaldem w Polsce powszechnie przysięgano na Słońce, a także uroczyście witano jego wschód. Wyobraźnia poetów uczyniła go wodzem i bogiem wojny.
Modlili się do niego o zwycięstwa nad wrogami oraz o odwagę dla siebie, cześć mu oddając bardzo dzikimi obrządkami. Wielu badaczy mitologii słowiańskiej od dawna uznaje jej kult za pewny lub prawdopodobny, a wyniki poszukiwań okazują się tu nadspodziewanie owocne. Długosz r. Długosz — r. Kromer, r. Stryjkowski, r. Wujek, r. W pierwszym rzędzie należy wymienić tu wiosenny obrzęd Królowej Ljelji na terenie Chorwacji i Serbii, w szczególności taniec dziewcząt z mieczami, co ważne analogiczny taniec dziewcząt z mieczami opisuje dla Polski Łukasz z Wielkiego Koźmina w roku.
Jerzego Gąssowskiego. Otylii — dawniej Otoliji — w Urzędowie. Świadczy to — jak wskazują badacze tematu — o niezwykłej pierwotności imienia naszej bogini. Przedstawiając obraz bogini wenusjańskiej należy pamiętać o szerokim spektrum rozmaitych czarów miłosnych i zabiegów jakie miały zapewnić życzliwość bogini. Dotyczy to zarówno związków krótkotrwałych jak i stałych, znalezienia partnera, uwodzenia, obrzędów weselnych, łagodzenia konfliktów w powstałym związku por.
Panie Jezu Chryste! Czas przełomu Dla naszych bohaterów przełomowe okazały się bezpośrednie przygotowania do ślubu. Prezentacja książki. W liście narzeka, że nie pozwala się mu na naukę i na stworzenie własnej partii oraz na brak stałego dostępu do prysznica i świeżego powietrza. Błyszczące pasma świetnie prezentują się szczególnie u brunetek. Obama ukończył Columbię w r. Już 4 lipca rusza wyjątkowa edycja online Gdynia Design Days — stworzona specjalnie na czas pandemii.
Pozwala to wysnuć przypuszczenie iż spisujący relacje kronikarze staropolscy posiadali weryfikowaną wiedzę na temat ówczesnych wierzeń ludowych. Nyja lub Nija — lechicki bóg podziemi, bogactwa, czarów, wodnych głębin i świata zmarłych. W Polsce czczony jeszcze na początku XV wieku. Do dziś związany z tak znanymi postaciami jak Boruta czy Rokita. Co warte podkreślenia ślady jego kultu należą do najlepiej zbadanych, ale mimo to nie zawsze znane są szerzej.
W opracowaniu w pdf które jest w linku na dole charakterystyki Grzegorz Niedzielski podejmuje się całościowego omówienia dotychczasowych badań oraz wskazuje na kolejne warte uwagi powiązania. Na powiązanie takie wskazuje uznany językoznawca, filolog, etymolog i slawista Oleg Trubaczow.