Contents:
Bardzo często wykonują różne posługi charytatywne na rzecz wspólnoty parafialnej. Comiesięczne spotkania w ośrodkach Straży Honorowej pod kierunkiem księdza Opiekuna służą formacji duchowej i intelektualnej, omówieniu bieżących spraw i nakreśleniu planu pracy na kolejny miesiąc. Również zazwyczaj wtedy dokonuje się losowania biletów zelatorskich, zawierających wskazówki ascetyczne na dany miesiąc. Wiktor Florek, s. Justyna Spotkania: poniedziałek — po Mszy św. Wspólnota Modlitewna powstała z inicjatywy wspólnot Odnowy w Duchu Św. Za zgodą śp. Proboszcza Kochmana spotkanie założycielskie odbyło się w październiku r.
Członkowie Wspólnoty uczestniczyli w I Seminarium.
Była to grupa bardzo liczna około osób , wśród nich przeważali licealiści. Drugie Seminarium odbyło się w latach , które miało na celu uformowanie diakoni Wspólnoty. Wówczas opiekunem był obecnie ks. Bp Jan Ozga. Obecnie opiekunem wspólnoty jest ks. Jan Częczek. Warto wspomnieć iż kilka osób z tej grupy odkryło i odpowiedziało pozytywnie na powołanie kapłańskie i zakonne. Wielu spośród członków działa w innych wspólnotach parafialnych.
Wspólnota spotyka się zasadniczo w piątki. Istotą spotkań jest modlitwa obejmująca problemy świata, ojczyzny , parafii oraz osobiste. Modlitwa ma charakter uwielbienia, dziękczynienia, prośby i przeproszenia. Grupa modlitewna, licząca około 30 osób jest otwarta na zgłoszenie nowych członków. Spotkania dla ministrantów młodszych kl. III — VI — wtorek i środa godz. Opiekun wzywa imiennie każdego z kandydatów, który wychodzi na środek, składa ukłon celebransowi i mówi: Oto jestem.
Drodzy chłopcy!
Po odpowiednim przygotowaniu, uznając wasze szczere pragnienie, dopuszczam was do służby ministranta w zgromadzeniu liturgicznym. Będziecie mogli odtąd nosić świętą księgę, a także krzyż — zwycięski sztandar naszej wiary. Będziecie dawać znaki dzwonkami, podawać dary ofiarne, oraz na cześć Boga nosić kadzidło i światło. Posługa ministranta, do której dopuszczamy dziś waszych synów, braci, kolegów i znajomych, jest potrzebna Kościołowi i bardzo przez Kościół ceniona. Ministrant bowiem pomaga kapłanowi przy sprawowaniu świętych obrzędów, szczególnie podczas Mszy Świętej, zarówno wtedy, gdy kapłan przewodniczy modlitwie Kościoła, jak i wtedy, kiedy wykonuje czynności samego Chrystusa, który za jego pośrednictwem konsekruje chleb i wino na ciało i Krew swoją.
Boże, Ty przez Syna Swego powierzyłeś ludziom różne funkcje w Kościele. Umocnij swoim błogosławieństwem wybranych do świętej służby liturgicznej. Spraw, aby wiernie wypełniali swoje nowe obowiązki i stale wzrastali w Twej łasce i miłości. Wspomagaj ich, aby gorliwi w służbie ołtarza byli też wzorowi jako synowie, sumienni w nauce, szlachetni w postępowaniu i przykładni jako wyznawcy Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
Przyjmij ten strój ministranta, który ma oznaczać czystość i piękność duszy z jakąpowinieneś przystępować do usługiwania przy świętych czynnościach. Ministrant łac. Ministranci są wiernymi świeckimi. Po okresie próbnym są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez błogosławieństwo do tej funkcji. Stroje ministrantów są różnorodne, lecz powinny być zatwierdzone przez biskupa.
Wzorem, przewidzianym przez księgi liturgiczne jest alba, lub komża włożona na sutanelę. Kantor zazwyczaj jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym uzdolnienia muzyczne;. Oczywiście, ministrant może wykonywać zadania przewidziane dla stopni niższych, oraz, gdy nabył już stosowne umiejętności, te przewidziane dla stopni wyższych. Oto za chwilę, przystąpię do Ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją. Do świętej przystępuję służby.
Chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko Tobie. Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby, spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Franciszek Blachnicki, założyciel Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie mówiąc o sakramencie małżeństwa zwracał uwagę, ze znakiem widzialnym są tutaj relacje osobowe między dwojgiem, którzy zawierają przymierze małżeńskie.
Jednak relacje między mężczyzną i kobietą nie są wolne od zła, które dotyka człowieka tak z zewnątrz, jak i z jego wnętrza.
Formacja Realizacja celów i zadań Arcybractwa możliwa jest przez stałą formację jego członków. W da l szych latach z inicjatywy Towarzystwa "Caritas" " w Domu Klasztornym został otwarty żłobek dla matek pracujących. To trudne ale nie niemożliwe. Czy rzeczywiście słowa te przychodzą nam bez trudu, a jeśli tak, to w jakiej sytuacji wypowiadamy je najczęściej? Kędzierzyn posiadał swój własny hymn "Heydebreck Lied", którego autorem tekstu i kompozytorem był Józef Kubina. Twoje dane osobowe są gromadzone i przetwarzane w następujących celach: - realizacji zawartej z Tobą umowy, w tym umożliwienia nam świadczenia usług drogą elektroniczną, - realizowania usług oferowanych przez serwis na podstawie wyrażonej przez ciebie zgody, - w celach podatkowych, rachunkowych i ewentualnych roszczeń i. P, m urowany hotel o nazwie "Efben Proske" w którym to wnętrzu na ścianie wisiał obraz przedstawiający stary zajazd.
Ten nieporządek wynikający z grzechu wypaczył wzajemną komunię mężczyzny i kobiety, jaka była od początku darem Stwórcy. Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie pomaga małżonkom sakramentalnym czerpać z łaski i mocy sakramentu małżeństwa, uczy jak żyć tym sakramentem i celebrować go przez całe życie. Łączy on w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame, od którego przejął ideał duchowości małżeńskiej , czyli dążenia ku Bogu w jedności ze współmałżonkiem. Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami — darami.
Są to codzienna modlitwa osobista połączona z lekturą Pisma Świętego, regularne spotkanie ze słowem Bożym , codzienna modlitwa małżeńska jako wspólne stawanie przed Panem, codzienna modlitwa rodziny , jako wspólnoty zanurzonej w Bogu, comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia systematyczna praca nad sobą , uczestnictwo przynajmniej raz w roku w rekolekcjach formacyjnych. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary.
Małżeństwa należące do Domowego Kościoła wezwane są do posługi na rzecz własnej rodziny, posługi rozumianej jako budowanie wspólnoty wiary, nadziei i miłości. Wspólnoty, w której świadomość, że wszyscy jej członkowie są dziećmi Jedynego Boga i stąd posiadają swą niepowtarzalność oraz godność, bez względu na wiek i stopień rozwoju.
Taka świadomość uzdalnia do wielkodusznej postawy służby na rzecz rodziny i poszczególnych jej członków, a także przyjmowania daru służby od innych. Wtedy wspólnota rodzinna staje się wielką szansą dla wszechstronnego rozwoju człowieka — jego wzrastania w Bogu, poznawania prawdy o sobie samym, uczenia się miłości. Wymienione wcześniej elementy formacyjne — zobowiązania uczą małżonków spełniania w swojej rodzinie funkcji kapłańskiej, nauczycielskiej i królewskiej, o których mówią dokumenty Kościoła.
Należy tutaj zaznaczyć, że im wcześniej chodzi o staż małżeński i wiek dzieci małżonkowie wejdą na drogę formacji Domowego Kościoła, tym łatwiej im spełniać posługę na rzecz swojej rodziny. Małe dzieci wychowywane w klimacie świadomej wspólnoty chrześcijańskiej w sposób naturalny wzrastają we wierze, ucząc się Boga przez wspólną modlitwę rodzinną, potem lekturę Słowa Bożego, swoiste kręgi biblijne w rodzinie, modlitwę Liturgią Godzin.
Możliwość zadawania pytań związanych z wiarą, na równi z pytaniami z innych dziedzin życia, poczucie akceptacji i miłości, świadomość miłości Pana Boga — są ogromnym zapleczem siły i równowagi dla dziecka, gdy zaczyna wchodzić w czas dorastania i odkrywania własnej drogi życia. Małżonkowie zaś mają większą szansę na budowanie miłości zdrowej, wolnej od głębokich zranień, wspierającej współmałżonka w jego dojrzewaniu na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej.
Roman Kocaj, s. Eliza Spotkania — w piątki o godzinie Powstał dzięki Słudze Bożemu ks. Franciszkowi Blachnickiemu i od ponad 50 lat rozwija się w Polsce, a w ostatnich kilkunastu latach także poza jej granicami: na Słowacji, w Czechach, na Białorusi, Ukrainie, Litwie, w Kazachstanie, Bułgarii, Brazylii, wśród Polonii w Niemczech, Austrii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, rodziny, jak również kapłanów, zakonników, siostry zakonne.
Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację oaza pragnie prowadzić ku dojrzałości chrześcijańskiej, ku świętości, służąc jednocześnie odnowie Kościoła według wskazań Soboru Watykańskiego II. Ruch ten wprowadza także ochrzczonych na drogę głębszego życia chrześcijańskiego, pomaga im lepiej rozumieć Pismo Święte i liturgię. Uczy owocniej przyjmować sakramenty święte i prowadzić życie zgodne z powołaniem do świętości. W ten sposób tworzy się nową wspólnotę i nową kulturę — cywilizację miłości. Moi drodzy, ja wam chcę powiedzieć jedno, mianowicie, że… kiedy się zbliżało lato, albo i nawet środek zimy i ruszyły oazy, i ruszyły rekolekcje, jeździłem chętnie od grupy do grupy.
Najbardziej starałem się trafić na pogodny wieczór.
Strasznie lubiłem siadać przy ognisku i słuchać jak śpiewacie, i słuchać też czasem, jak się wygłupiacie… Ale moi kochani, najważniejsze jest co innego — to, że stawiacie sobie wysokie wymagania. Oaza młodzieżowa jest wspólnotą gromadzącą ludzi młodych, głównie uczniów gimnazjum, liceum i studentów, na cotygodniowych spotkaniach formacyjnych. Franciszka Blachnickiego w połowie XX wieku. Na wzór ojca Franciszka oazowicze stawiają sobie za cel troskę o odnowę życia duchowego i parafialnego, zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II — aby Kościół stawał się wspólnotą wspólnot, a ludzie, aktywnie włączając się w życie parafii jako najmniejszej komórki Kościoła, przyczyniali się do duchowego wzrostu całej wspólnoty wierzących.
Dlatego też dążą szczególnie do rozwijania osobistej relacji z Chrystusem. Podstawowym zadaniem wspólnoty Ruchu Światło-Życie jest osiąganie dojrzałości chrześcijańskiej przez jej członków.
Służy temu bogata formacja , na którą składa się wiele form aktywności, a przede wszystkim:. W znaku tym zawiera się bogata symbolika charyzmatu Ruchu Światło-Życie.
Nasze randki przeznaczone są dla katolickich singli i osób mających możliwość zawarcia sakramentu małżeństwa − samotnych rodziców, osób po rozwodzie. Ten finał jest też idealnym zakończeniem przygody samotnych katolików z istotne wydają się propozycje spotkań, wykładów i dyskusji towarzyszących mszom.
Polega on na tym, by jego członkowie poznawali światło Ewangelii Chrystusowej i wprowadzali je w życie. Wizytówką każdego roku formacyjnego są symbole — hasło, logo i piosenka, będące wyrazem treści, które cały Ruch szczególnie przeżywa w trakcie formacji danego roku. Jej figura znajduje się w Centrum Ruchu, w Krościenku nad Dunajcem. Sercem Centrum i całego Ruchu jest kaplica Chrystusa Sługi. Formacja oazowa prowadzi uczestników do diakonii. Ten grecki wyraz oznacza po prostu służbę.
Członek Ruchu Światło-Życie, który przeszedł już swoją formację podstawową, chce naśladować Chrystusa Sługę, wykorzystując swoje talenty, zdolności i wiedzę w służbie Kościołowi. Diakonia to także grupa osób działających na rzecz własnej wspólnoty i całego Ruchu.
Jako oaza naszej parafii spotkania rozpoczynamy w każdy piątek o godzinie Wspólnota liczy kilkanaście osób. Moderatorem i opiekunem jest obecnie ksiądz Roman Kocaj, który wraz z s. Elizą przewodzą nam na drodze formacji Światło-Życie.